Parastū-yi Dihlāvīyah: tārīkh-i shafāhī-i zindagānī va mubārazāt-i shahīd Muṣṭafá Chamrān: Persian 1393

مصطفی چمران پس از پیروزى انقلاب اسلامى ایران مشتاقانه همراه با گروه ٩٢ نفره نخبگان مذهبى و سیاسى لبنان به ایران آمد و به دیدار امام خمینی (ره) شتافت و بنا به توصیه امام راحل در ایران ماند. سپس برای فرونشاندن توطئه‌ هاى جدایى طلبانه در كردستان ـ با آن كه معاون نخست‌ وزیر بود ـ لباس رزم بر تن كرد و سلاح بر دوش گرفت و با سازماندهى و به‌ كارگیرى نیروهاى مسلّح و بخصوص قوای مردمى، به خنثى‌ سازى توطئه‌ هاى دشمنان انقلاب اسلامی برآمد و نام خود و پاوه و حوادث حماسه‌ ساز آن و فرمان تاریخى امام خمینی (ره) را براى همیشه در تاریخ ثبت نمود. سپس با آغاز جنگ تحمیلى راهى خوزستان شد و فرماندهى نیروهاى داوطلب مردمى ـ نظامى را تحت عنوان «ستاد جنگ‌ هاى نامنظم» برعهده گرفت. او در ماه‌ های آغازین جنگ رشادت‌ های زیادی از خود نشان داد و سرانجام در سی و یكم خرداد ماه ۱۳۶۰ در مسیر دهلاویه ـ سوسنگرد براثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسید. امام خمینی در پیامی به مناسبت شهادت شهید چمران فرمودند: «او جنگجویی پرهیزگار و معلمی متعهد بود كه كشور اسلامی ما به او و امثال او احتیاج مبرم داشت ... او در حیات، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار كرد. او با سرافرازی زیست، و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید.