Dubārah Īrān: Dawrih-ʼi Ṣafavīyān (Dāstān-i fikr-i Īrānī 7): Persian 1386

جلد هفتم از مجموعه ی داستان فکر ایرانی به دوره ی صفویان می پردازد. در این دوران ایران پس از چندین قرن دوباره این فرصت و مجال را پیدا می کند تا به عنوان یک کشور کاملاً مستقل و نظام مند شناخته شود. پس از سقوط ساسانیان توسط اعراب مسلمان، ایران از حالت کشوری مستقل خارج شده و تبدیل به یکی از سرزمین های تصرف شده توسط اعراب بدل می گردد. با روی کار آمدن خلفای عباسی و انتخاب وزیران ایرانی در دستگاه خلافتشان ترکیبی از نظام شاهنشاهی ایرانی و خلفای عباسی شکل می گیرد، اما با حمله ی مغول ها به ایران و ویرانی های فراوان آن ها، تغییر نژاد ایرانیان که حال ترکیبی از نژادهای آریایی، عربی، ترکی و مغولی است، همچنین تغییر دین ایرانیان در دوران صفویان فرصتی پیش می آید تا در حالتی که اعراب تضعیف شده و خان های مغول ارتباط خود را با رهبری خود قطع کرده اند بار دیگر ایران به کشوری مستقل تبدیل شود و حکومتی سراسری در تمام سرزمین ایران شکل گیرد. در این زمان هنر، معماری، ادبیات، فلسفه، فقه و صنعت تغییرات بنیادینی را تجربه می کنند که شرح آن ها در این اثر آمده است.