Sivumīn Avval Shakhṣ-i Mufrad: Persian 1403

کتاب «سومین اول شخص مفرد: عکس به من چه می‌دهد، من از عکس چه می‌گیرم» نوشته یوریک کریم‌مسیحی، مجموعه‌ای از ۸۱ جستار است که هر یک با عکسی مرتبط همراه شده و در مجموع، ۹۱ عکس را در خود جای داده است. این اثر، که ادامه دو کتاب پیشین نویسنده در مجموعه «اول شخص مفرد» است، با زبانی محاوره‌ای و عامیانه، اما عمیق و فلسفی، به کاوش در رابطه میان عکس، حافظه، و روایت‌های درونی انسان می‌پردازد. کریم‌مسیحی، که در زمینه‌های داستان‌نویسی، عکاسی، و نقد هنری فعالیت دارد، در این کتاب از زاویه‌ای نو به زندگی نگاه می‌کند و خواننده را به تأمل در زمان‌های ممکن و ناممکن، و حتی لحظاتی که وجود نداشته‌اند، دعوت می‌کند. هر جستار، روایتی است که از منظر اول شخص مفرد ارائه می‌شود و عکسی مرتبط، آن را همراهی می‌کند. زبان ساده و محاوره‌ای کتاب، که گاهی به گفتار روزمره نزدیک می‌شود، به خواننده اجازه می‌دهد تا به دنیای درونی قصه‌ها نزدیک‌تر شود. بااین‌حال، این سادگی، از عمق فلسفی متن نمی‌کاهد. کریم‌مسیحی به موضوعاتی مانند حافظه و نقش آن در بازسازی گذشته می‌پردازد. او معتقد است حافظه، نه‌تنها رویدادهای واقعی، بلکه حتی آنچه رخ نداده را نیز در خود نگه می‌دارد و با دستکاری این رویدادها، روایت‌های متفاوتی خلق می‌کند. برای مثال، یک عکس قدیمی ممکن است امروز روایتی داشته باشد، دیروز روایتی دیگر، و فردا روایتی کاملا متفاوت. بخش «عام و خاص» در انتهای کتاب، به گفتارهایی اختصاص دارد که با زبانی عامیانه و گاهی گفتاری، به موضوعاتی مانند نظم، قواعد نوشتاری، و یکدستی متن می‌پردازد. این بخش، که به نوعی معرفی نثر کتاب است، نشان می‌دهد که نویسنده آگاهانه از زبان محاوره استفاده کرده تا به دنیای درونی عکس‌ها نزدیک‌تر شود. در پایان، کریم‌مسیحی شرحی از عکس‌ها و منابع ارجاعی آنها ارائه می‌دهد که به درک بهتر تصاویر کمک می‌کند. او در مقدمه خود توضیح می‌دهد که زبان عامیانه، که در حال تغییر و اضمحلال است، انتخابی عمدی بوده تا قصه‌های عکس‌ها به شکلی صمیمی و واقعی روایت شوند. یکی از ویژگی‌های برجسته کتاب، تأکید بر نقش ذهن در ساخت روایت است. کریم‌مسیحی نشان می‌دهد که عکس، چه روشن و سرراست باشد و چه مبهم و انتزاعی، تنها یک تصویر نیست؛ بلکه ذهن ما، با تکیه بر تجربیات گذشته، روایتی منحصربه‌فرد از آن می‌سازد. این موضوع ، خواننده را به تأمل در رابطه خود با عکس‌ها و خاطرات دعوت می‌کند. در نهایت «سومین اول شخص مفرد» اثری است که با ترکیب جستار، عکس، و زبان محاوره، تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز برای علاقه‌مندان به ادبیات، عکاسی، و فلسفه ارائه می‌دهد.