Mīnīyātur'hā: Persian 1403

بولگاکُف وارث حقیقی نثر کوتاه چخوف بود. کنستانتین پائوستوفسکی می‌‌نویسد: «بولگاکُف به‌حدی ساده می‌‌نوشت که آدم به شگفت می‌آمد. قلمش همانند چخوف جوان سبُک بود و توانایی این را داشت تا در مورد هر چیزی که توجهش را جلب می‌کند، بنویسد و سیل عظیم تصورات و افکارش را روی کاغذ جاری کند. پائوستوفسکی در بسیاری از مجلات و روزنامه‌های رنگارنگ دهه‌ی1920 شوروی، هم‌پا و دوشادوش میخائیل بولگاکُف می‌‌نوشت و از معاشرت با او لذت می‌برد. بولگاکُف در سال‌های پس از انقلاب شوروی بسیار پرکار بود و داستان‌های هجو زیادی نوشت و منتشر کرد. یکی از مجموعه داستان‌هایی که او در این دوره نوشت، یادداشت‌‌ها و مینیاتورها نام دارد. داستان‌هایی که در طی سال‌های 1919 تا 1925 به‌ صورت جداگانه و سپس تحت عنوان یک مجموعه شامل چهارده داستان: «حساب»، «شب سومِ ماه»، «در تئاتر زیمین»، «او چطور دیوانه شد»، «کا.اِن.پِ. و کا.پِ.‌»، «یک قصه‌ی چینی»، «تاج سرخ»، «حمله»، «سرگذشت عجیب یک آقای دکتر»، «روز هفتم نوامبر»، «حواستان به آدم‌های پست باشد!»، «پرنده‌ها در اتاق زیر‌شیروانی»، «شهر-باغ کارگری» و «تفتیش عقاید به سبک شوروی» منتشر شدند.