Dāstānʹhā-yi bīd'pāy: Persian 1369

کتاب معروف کلیله و دمنه مستغنی از توصیف است. این کتاب از معروف ترین کتاب های جهان است که در اصل به زبان سنسکریت نوشته شده بود و برزویه طبیب در زمان انوشیروان ماموریت یافت که به هندوستان برود و این کتاب را به ایران بیاورد و سپس ترجمه کند. تا چند سال پیش تنها ترجمه مشهور کلیله و دمنه همان کلیله نصراله منشی بود که ترجمه و تحریری از نوشته ابن مقفع است اما پیدا شدن ترجمه ای دیگر که ترجمه بخاری و مربوط به همان روزگار است بر توجه بیشتر اهل فضل و ادب از همان ایام به این کتاب و شهرت آن دلالت دارد. نثر کلیله ابو المعالی نصراله منشی نثر آراسته و مصنوع و سنجیده است که قرن هاست سرمشق نویسندگی نویسندگان فارسی زبان است اما به هر حال مصنوع و متکلف بودنش خالی از مشکلات و دشواری ها به خصوص برای مبتدیان نیست ولی نثر بخاری در ترجمه او که به نام داستان های بیدپای به تصحیح استاد خانلری و دکتر روشن به طبع رسیده است بسیار ساده و روان است.