Āntuluzhī-i shaʻr-i ijtamāʻī-i Īrān: Persian 1397

هنگامی که سخن از شعر اجتماعی ( که شعر سیاسی هم ذیل آن قرار می گیرد ) به میان می آید، نخستین پرسش می تواند این باشد که مگر شعر غیر اجتماعی هم داریم؟ این پرسش، پرسش به جایی است، زیرا شعر اساسا پدیده ای است اجتماعی و هدف آن هم چون خود زبان، ایجاد ارتباط بین انسان هاست. شاعر اگر چه در به کارگیری زبان، روالی غیر معمول را برمی گزیند و با تأکید بر خود زبان و برجسته سازی سویه ی زیبایی شناسی آن، انتقال معنا را به تعویق می اندازد، با این حال هم چنان در صدد ایجاد ارتباط با مخاطب یا مخاطبانی است که قرار است شعر او را بخوانند.