Junbish-i dānishjūyī-i Pulītiknīk-i Tihrān (dānishgāh-i Amīrkabīr) 1338 - 1357: Persian 1393

جنبش دانشجویی ایران بخش مهمی از جنبش سیاسی منتهی به انقلاب است و دانشکده‌ ی پلی‌ تکنیک تهران (دانشگاه امیرکبیر کنونی) نیز یکی از پایگاه‌ های مهم این جنبش بود که به همین دلیل نیز دو بار تا مرز انحلال پیش رفت. کتاب حاضر از یک سو دغدغه‌ ی نویسنده در پاسخ به این پرسش جامعه‌ شناسی تاریخی است که چرا در ایران انقلاب شد و چرا اسلامی؟ و از سوی دیگر علاقه و ایفای دین نسبت به دانشگاه پلی‌ تکنیک تهران است که خود نیز عضوی از دانشجویان سیاسی این دانشگاه بوده، از این‌ رو کوشیده که پاسخ به پرسش‌ های دغدغه‌ ی اول خود را از طریق تحلیل جنبش دانشجویی پلی‌ تکنیک از بدو تأسیس (۱۳۳۸) تا پیروزی انقلاب (۱۳۵۷) به‌ دست آورد. هرچند تأکید نویسنده بر بخش اسلامی این جنبش دانشجویی است ولی تا آن‌ جا که شرایط و امکانات اجازه داده سایر گرایش‌ ها را نیز در تحلیل خود لحاظ کرده است.