Zībāshināsī dar Shāhnāmah-yi Firdawsī az Īrān-i bāstān tā āghāz-i Islām: Persian 1392

این کتاب، پژوهشی درباره ی زیباشناسی در شاهنامه ی فردوسی و شناخت و بررسی این موضوع از ایران باستان تا عصر فردوسی است. از این رو، ابتدا به زیبایی و تعاریف آن در علم زیباشناسی پرداخته است، سپس با نگاهی بر ادبیات ایران باستان، عناصر زیبایی را در ادیان باستانی می یابد تا از رهگذر نگاه فردوسی به زیبایی و زیباشناسی، به ارزش زیبایی در نظر ایرانیان آن دوره پی برد و بتواند پیوندی میان حماسه ی ملی ایران و جلوه های زیبایی در ایران باستان برقرار کند. کلیاتی در مورد علم زیباشناسی، آیین های باستانی ایران، کاوش در شناساندن عناصر زیبایی از نظر ظاهری و باطنی، بررسی زیبایی در تصاویر شاهنامه از بخش های این کتاب اند.