Akhlaq-i Nikumakhus: Persian 1400

سجیه ی نیك از شرایط لازم برای دست‌يابی به سعادت و سعادت، غایت نهایی انسان است. پس غایت همه‌ ی اعمال افراد، خواه فردی و خواه اجتماعی این است كه بزرگ‌ ترین سعادت برای بزرگ‌ ترین تعداد افراد بشر حاصل شود. ارسطو هیچ نوع تفاوتی بین خیر فرد و خیر افراد نمی شناسد، بلكه خیر فرد را بدون اجتماع خیلی ضعیف می داند؛ خواه فرد به این خیر آگاه باشد یا نباشد. پس بهترین و سعادتمند ترین زندگی از دید ارسطو آن است كه جامعه آن را به وجود آورده باشد. از دیدگاه ارسطو مملكت، یك مركز بزرگ و قوی برای تعلم و تربیت است كه به فرد فرصت مضاعفی را برای كشف خویش می دهد. فرقی كه ارسطو بین دو مرحله‌ی زندگی اجتماعی قايل است عبارت است از: مرحله‌ی استعداد برای حيات كامل مدنی و مرحله‌ی بهره‌ گیری عملی از مدنیت. هسته‌ی اصلی رساله‌ ی اخلاق ارسطو این است كه سجیه تشكیل شود؛ بدین‌ ترتیب كه انسان برای حیات در یك جامعه‌ ی مدنی آماده می شود. كتاب حاضر ترجمه‌ای است از "اخلاق نیكوماخوس" اثر ارسطو كه از كتاب اول تا دهم را شامل می شود.