افسانه فردگرایی الفارسية 1403

Afsanah-yi Fard'girayi

المؤلف: Callero, Peter L

التقييم:

17٫91 $

4 إلی 6 اسبوع

غلاف ورقی

17٫91 $

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

The Myth of Individualism offers a concise introduction to sociology and sociological thinking. This engaging supplemental text challenges the dominant belief that human behavior is the result of free choices made by autonomous actors. Drawing upon personal stories, historical events and sociological research, Callero shows how powerful social forces shape individual lives in subtle but compelling ways. Chapters examine the fundamental importance of cultural symbols, the pressures of group conformity, the influence of family, the impact of social class, the wide reach of global capitalism and the revolutionary potential of collective action. An organizing theme of the book is that humans are fundamentally social beings. Even parts of our life that we tend to think of as personal, such as identity, cognition, and emotion, are conditioned and structured by a web of intersecting social relationships. By acknowledging the limits of individual effort and control, we gain insight into our own lives and the lives of others. We also achieve a more informative outlook on enduring social problems and we begin the process of developing a sociological perspective.

امروزه فردگرایی روی تاریک خود را آشکار کرده و این خطر وجود دارد که بر نور آزادی و برابری، که زمانی مدافع آنها بود، سایه بیفکند. رهبران شرکت‌ها و امور مالی بین‌المللی از افسانۀ فردگرایی رادیکال برای توجیه نابرابری اقتصادی استفاده می‌کنند. غالباً از آن دسته از سبک‌های زندگی که مشخصه‌شان انزوای اجتماعی و تنهایی است به‌منزلۀ نمودی از فردگرایی دفاع می‌شود. اکنون آزادی برای بسیاری از آمریکایی‌ها به معنای حفاظت از آزادی فرد برای گردش در فروشگاه‌ها، خرید و مصرف کردن است. زمانی فردگرایی ایده‌ای بود در دفاع از نوع‌دوستی و رهایی جمعی، اما در حال حاضر بیشتر به خودپرستی و خودخواهی گره خورده است. | کتاب حاضر رابطۀ میان فرد و جامعه را می‌کاود. در حقیقت، از نظر جامعه‌شناسان فرد و جامعه دو روی یک سکه‌اند و نمی‌توان آنها را از هم جدا کرد. این بدان معناست که، برای مثال، والدین، خواهران و برادران، همکاران، دوستان و هم‌کلاسی‌های ما نه‌تنها افراد اثرگذار و مهمی هستند، بلکه در حقیقت بخشی از هویت ما هم به حساب می‌آیند. این درهم‌ریختگیِ امر فردی و امر اجتماعی در مورد گروه‌ها و نهادهای بزرگ‌تر از قبیل کلیساها، کسب‌وکارها، مدرسه‌ها، محله‌ها و حتی ملت‌دولت‌ها هم صادق است. به‌عبارت‌دیگر، هویت فردی ما، خود، ساختۀ اجتماع است و پیوسته به‌وسیلۀ مناسبات اجتماعی کوچک و بزرگ تداوم می‌یابد. برخی از مناسبات و روابط اجتماعی ما نزدیک و صمیمانه‌اند و برخی دیگر با افرادی دور و بی‌نام‌ونشان، اما ترکیب این دو با یکدیگر است که ما را به اشخاص بدل می‌کند.