تصویر بزرگ الفارسية 1402

بیش از چهار قرن است که از پیشرفت علم می‌گذرد و اکثر فلاسفه و دانشمندان حرفه‌ای درباره‌ی اعتبار فلسفه‌ی طبیعت‌گرایی هم‌چنان بحث و تبادل نظر می‌کنند. شون کارول نه تنها یکی از فیزیکدانان نظری نامدار روزگاران ماست، فیلسوف نیز هست و از بنیان‌گذاران و حامیان مکتب فلسفی نوپای طبیعت‌گرایی شاعرانه است. در فلسفه‌ی طبیعت‌گرایی باور بر این است که قلمرو واحدی برای هستی وجود دارد و آن هم جهان طبیعی است. «شاعرانه» نیز از این بابت که راه‌های گوناگونی برای تبیین سازوکارهای جهان طبیعی وجود دارد. اصول بنیادیـن این سازوکارها، بی‌طرفانـه هستند و مو لای درزشان نمی‌رود. اجـزای تشکیل‌دهنده‌ی میکروسکوپیک ماده‌ی بی‌جان که قوانین فیزیک بر آن‌ها حاکم است، در ساختـارهای پیچیده‌ای گرد هم می‌آیند و انسان‌های هوشمند، احساساتی، و آگاه را شکل می‌دهند. در کتاب تصویر بزرگ ، شون کارول با اتکاء به دانش علمی و به عنوان یکی از فیلسوفان طبیعت‌گرای شاعرانه، به تعدادی از پرسش‌های دشوار همه‌ی دوران پاسخ می‌دهد. آزادی اراده: اگر انسان مجموعه‌هایی از ذرات است که از قوانین فیزیک پیروی می‌کنند، آیا معنی دارد که حق انتخاب داشته باشد؟ اخلاق: منشاء درست و غلط چیست و آیا برای تمایز میان درست و غلط معیارهای عینی داریم؟ . معنی: چرا ما هستیم؟ آیا تأییدی منطقی بر هستی انسان وجود دارد؟ هدف: آیا مفاهیم تکنولوژیکی در توصیف ما از پدیده‌های طبیعی نقش مفیدی دارند؟ شناخت‌شناسی: آیا علم تنها روش کشف دانش راستین است؟ پیدایش: آیا تقلیل‌گرایی بهترین روش درک سامانه‌های پیچیده است، یا سطوح مختلفی از توصیف نیز در این امر سهم دارند؟ آگاهی: پدیده‌های مربوط به آگاهی چگونه از رفتار جمعی ماده‌ی بی‌جان پدید می‌آیند؟ تکامل: آیا ایده‌های انتخاب طبیعی را می‌توان به رشته‌هایی غیر از زیست‌شناسی تعمیم داد، یا باید تکامل را یکی از زیرشاخه‌های نظریه‌ی کلی‌تری از سامانه‌های پیچیده به حساب آورد؟ جبری‌گرایی: با توجه به عدم‌قطعیت کوانتومی و نظریه‌ی آشوب، آینده تا چه اندازه جبری است؟