تورم و فروپاشی الفارسية 1403

Tavarrum va Furūpāshī

المؤلف: Adam Fergusson, Andrew Dickson White

التقييم:

168 SEK

4 إلی 6 اسبوع

غلاف ورقی

168 SEK

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

When Money Dies is the classic history of what happens when a nation’s currency depreciates beyond recovery. In 1923, with its currency effectively worthless (the exchange rate in December of that year was one dollar to 4,200,000,000,000 marks), the German republic was all but reduced to a barter economy. Expensive cigars, artworks, and jewels were routinely exchanged for staples such as bread; a cinema ticket could be bought for a lump of coal; and a bottle of paraffin for a silk shirt. People watched helplessly as their life savings disappeared and their loved ones starved. Germany’s finances descended into chaos, with severe social unrest in its wake. Money may no longer be physically printed and distributed in the voluminous quantities of 1923. However, “quantitative easing,” that modern euphemism for surreptitious deficit financing in an electronic era, can no less become an assault on monetary discipline. Whatever the reason for a country’s deficit necessity or profligacy, unwillingness to tax or blindness to expenditure it is beguiling to suppose that if the day of reckoning is postponed economic recovery will come in time to prevent higher unemployment or deeper recession. What if it does not? Germany in 1923 provides a vivid, compelling, sobering moral tale.

تورم چنان که پیداست در بیشتر موارد نه فقط به بروز انقلاب و سرنگونی نمی انجامد، بلکه همزمان با انتقال حجم انبوه و باورنکردنی ثروت از جیب میلیون ها تهیدست به کام قلیلی از ثروتمندان وفادار،احتمال بروز انقلاب را نامتحمل تر می کند. اما به همان میزان بر خطر فروپاشی می افزاید. این کتاب نشان می دهد در سایۀ 1920، چگونه بنیان اخلاق در جامعۀ آلمان فروپاشید و خوی جنگ طلبی را در آلمان ها شعله ور کرد. ناپلئون بناپارت نیز در نیمۀ نخست دهۀ 1790 از بطن شرایط مشابه یدر فرانسه سر برآورد؛ چنان که رضا شاه نیز محصول دولت های پیش از کودتای سوم اسفند 1299 خورشیدی بود که به جای دستمزد به کارکنان خود آجر می دادند. البته این سکه، روی دیگری هم دارد. صرف بهبود اوضاع اقتصادی و فاصله گرفتن از نقطۀ قاف بحران، به معنای توقف تحولات اجتماعی تند و سرنگون ساز نیست. انسان و اجتماعات بشری از هر اندیشه و نظریۀ سیاسی اجتماعی پیچیده تر و پیش بینی ناپذیرتر و آینده بی شک آبستن تحولات شگفت آوری خواهد بود. نخستین احساس خوانندۀ این کتاب در زمان مطالعۀ رویدادهای دو کشور آلمان و فرانسه در دو قرن متفاوت و با شرایط گوناگون آن است که سیاستمدار ابله یا هوشمند نداریم. سیاستمداران در کشورهایی با شرایط تاریخی و فرهنگی متفاوت، برابر مقولۀ تورم رفتار یکسانی دارند. بنابراین مطالعۀ تاریخ تورم در همۀ کشورها و در همۀ زمان هاست. مولیر نمایشنامه نویس فرانسوی می گفت: «تا زمانی که یک خسیس در جهان هست، نمایشنامۀ خسیس هرگز کهنه نمی شود.» به همین سیاق می توان گفت: تا زمانی که یک دولت در جهان هست، داستان تورم هرگز پایان نمی یابد و همواره خواندنی خواهم ماند.