باغ های بصره الفارسية 1402

در آن خواب دوردست فرشتگانی دیده بودم که گل های یاسمن را از یاغ های بصره می چیدند. ابن سیرین خواب مرا به ( از میان رفتن علمای شهر) تعبیر کرده بود.احساس گناه کردم. انگار من بودم که این سرنوشت را برای آنها رقم زده ام. انگار من قاتلشان باشم یا فرشته مرگی که جانشان را سلب کرده است. به حضرت شیخ و پیشوایم نگفتم که این خواب چندین و چندبار بر من تکرار شده،در ختچه هایی بی گل و شکوفه و گل های یاسی که راه ها را پوشانده بودند و زیر پای عابران لگدمال می شدند. بعد بصره به خوابم آمده بود _ بی باغ و یاسمن _ محیطی خشک و ویران، که صرف یادآوری اش ترس در دلم می انداخت. _از متن داستان_ باغ های بصره، داستان هشام، کتابفروش جوان مصری است که آنچنان به کتابهای تاریخی علاقه دارد که حین خواندن آنها، جزئی از کتابها و داستانهایشان می شود. هشام بیش از همه به سرنوشت یزید بی ابیه، صوفی معتزلی، علاقه مند است. فردی ساده لوح که به دست صمیمی ترین دوستش کشته می شود و عطر یاسمن تا ابد از روی گورش متصاعد است. عطر یاسمن در سراسر کتاب جاری و ساری است. عصری که هکشنده است . خاطره انگیز؛ هم زیباست و هم خطرناک.