دیه گو و فریدا الفارسية 1394

وقتی فریدا به خانواده ی خود خبر داد که قصد دارد با دیه گو ازدواج کند، پدرش با شوخی نیشداری گفت این کار شبیه ازدواج فیل و کبوتر است. همه نسبت به ازدواج دخترک پر شر و شوری که جسمی بیمار و آسیب پذیر داشت آن هم با هنرمند نابغه ی مکزیکی که دو برابر سن او و سه برابر وزن او را داشت بدبین بودند. دیه گو به غول اغواگر شهرت داشت و هنرمندی بود که جرأت کرد در گرامیداشت بومیان مکزیک، دیوارنگاره هایی بکشد و در آن ها کارگران را در حال پائین کشیدن تثلیث شیطانی مکزیک - کشیشان، طبقه ی بورژوا و مردان قانون - به تصویر بکشد. ماجرای نخستین دیدار دیه گو و فریدا، گذشته ی پربار مرد نقاش، تجربه ی درد و تنهایی فریدا، ایمان آن ها به انقلاب تا پایان عمر، ملاقات با تروتسکی و آندره بروتون، ماجرای آمریکا و علاقه ی هنری فورد به آثار دیه گو و نقش انکارناپذیر آن ها در نوسازی دنیای هنر مدرن، داستان زندگی این زوج را به عاشقانه ای نامعمول و شگفت بدل ساخت. داستان عشقی که به واسطه ی نقاشی جرقه خورد و پربار شد، در حالی که هر یک آثاری متفاوت و در عین حال مکمل یکدیگر می آفریدند. هنر و انقلاب تنها وجوه مشترک میان آن دو بود که از فرم هایی متفاوت و خارج از منطق معمول بهره می بردند. فریدا برای دیه گو همان جادوی مبهمی را داشت که نزد دایه ی سرخپوست خود یافته بود و دیه گو برای فریدا به سان فرزندی بود که هیچ گاه جسم او تاب و مجال به دنیا آوردن آن را نیافت. آن ها زوج اسطوره ای جاودانی ساختند که همزمان بی نقص و متضاد بود.