ایستگاه ئوئنوی توکیو الفارسية 1403

Īstgāh-i 'U'inu-yi Tukīyu

المؤلف: Yū Miri

التقييم:

16٫28 $

4 إلی 6 اسبوع

غلاف ورقی

16٫28 $

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

Born in Fukushima in 1933, the same year as the Emperor, Kazu’s life is tied by a series of coincidences to Japan’s Imperial family and to one particular spot in Tokyo; the park near Ueno Station – the same place his unquiet spirit now haunts in death. It is here that Kazu’s life in Tokyo began, as a labourer in the run up to the 1964 Olympics, and later where he ended his days, living in the park’s vast homeless ‘villages’, traumatised by the destruction of the 2011 tsunami and enraged by the announcement of the 2020 Olympics. Akutagawa-award-winning author Yū Miri uses her outsider’s perspective as a Zainichi (Korean-Japanese) writer to craft a novel of utmost importance to this moment, a powerful rebuke to the Imperial system and a sensitive, deeply felt depiction of the lives of Japan’s most vulnerable people.

«آخرین ایستگاه» کتابی نوشته یو میری، نویسنده ژاپنی است که در کره جنوبی ساکن است. این اثر در دسته ادبیات تاریخی تقسیم بندی می شود زیرا رخدادهایی که در رمان به آن ها اشاره می شود و داستان را پیش می برند در تاریخ کشور ژاپن اتفاق افتاده اند. این رمان در کره جنوبی با نام «ایستگاه ینوی توکیو» در سال ۲۰۱۴ منتشر شده است. «آخرین ایستگاه» روایتی از زندگی مردی به نام کازو است که در فوکوشیما به دنیا آمده اما سال 1964 و در سن 31 سالگی به توکیو می رود تا به عنوان کارگر در آماده سازی شهر برای المپیک توکیو کار کند. کازو در دهکده ای که برای بازی های تابستانه المپیک ساخته شده ساکن می شود. دهکده و ایستگاه قطاری که در نزدیکی آن است پر از بی خانمان هایی است که برای کار در دهکده آمده اند. کازو که راوی داستان است هر روز به توصیف اتفاقات و زندگی آدم هایی که در دهکده و ایستگاه رخ می دهند می پردازد. تضاد میان زندگی سنتی کازو و شهر توکیو که با پیشرفته ترین وسایل خود را برای المپیک آماده می کند کازو را به سرگردانی کشانده است. او میان سنت های قدیم ژاپن و زندگی مدرن دست و پا می زند و گمگشتگی ورود به دنیای جدید او را هراسان کرده است. او با دقتی شاعرانه جزییات زندگی روزمره‌ی بی‌خانمان‌ها را که در ایستگاه ینو زندگی می کنند روایت می کند و گفتن از مردم فقیر را با زیبایی‌های فصول و طبیعت در هم می‌آمیزد، از مرگ و نابودی به همان زیبایی عشق و تولد سخن می‌گوید. این رمان مانند دیگر آثار نویسندگان ژاپنی روایتی آرام و شاعرانه دارد تا زمانی که ضربه سهمگین خود را فرود می آورد و خواننده در پایان متوجه سرنوشت شومی می شود که گریبان کازو را گرفته است. «آخرین ایستگاه» روایتی از زندگی کارگری فقیر است که در عین دل‌مشغولی نسبت به ریشه‌های تاریخی اجدادی و غرور ملی خود، با واقعیات تلخ دنیای امروز و اختلاف طبقاتی و دیگر مسائل دنیای مدرن نیز روبه‌رو است.