مقلدها الفارسية 1403

کشتی مده آ با مسافرانش به سوی جهنمی که پیش از این بهشتی بود؛ پیش می‌رود. آقا و خانم اسمیت یک زن و شوهر خیالباف و با حسن نیت آمریکایی آمده‌اند، در کشور قحطی زدهٔ هائیتی، یک مرکز گیاهخواری راه بیندازند. آن‌ها بر این باورند که گیاهخواری درمان درد خشونت و بیداد آدمیزاد است؛ ولی به قول راوی داستان این کار تحصیل حاصل است، چون در این مملکت بینوا اکثر مردم گوشتی نصیبشان نمی‌شود که بخورند. با این همه خشونت در بالاترین حد خویش است. براون، که صاحب هتلی در این کشور بی مسافر است، حال که خریداری برای هتلش نیافته‌است به کشور ترس و نومیدی بازمی‌گردد تا دستکم محبوبه اش را از دست ندهد و اما جونز، آیا سرگرد ارتش است یا این عنوان را به قصد تلبیس و تزویر به خود بسته‌است؟ براون که به او شک برده بود، می‌توانست با او سرگرم بماند، اگر یکی از ترفندهای جونز پای خود براون را هم به ماجرا نمی‌کشانید. اسمیت، براون و جونز محورهای این مضحکهٔ شورانگیز و گهگاه خونین هستند، مضحکه‌ای که گراهام گرین در صحنهٔ هائیتی در این نمایش خون جایی که مرگ در مراسم آیینی می‌رقصد با شگردهای سینمایی و شیوه‌های گزارش‌نویسی که در آثارش ورز و پختگی یافته روایت می‌کند و نقش بازانش را در فضایی از جد و طنز که ویژهٔ اوست به حرکت درمی‌آورد.