همان است که بود (توتالیتاریسم چگونه روسیه را بازپس گرفت) الفارسية 1403

ماجرا به این سادگی‌ها هم نیست که به خوردمان داده‌اند. سیر حرکت سرزمین بزرگ روسیه از حکومت تزاری به شوروی و پس از آن به پوتینیسم! نگاهی به روسیه‌ی پیش از شوروی نشان می‌دهد که چه‌طور بلشویک‌ها در یکی دو دهه، کشوری سرشار از فقر، بی‌سوادی، گرسنگی و بدون کمترین نشانه‌ای از پیشرفت و توسعه را به یکی از دو ابرقدرت جهان تبدیل کردند. با این همه، حاکمام شوروی با وجود همه‌ی دستاوردهایشان در صنعت و شاخص‌های توسعه مثل بهداشت، آموزش و مسکن، چنان خودکامه و جبار بودند و حکومتی سراسر پلیسی و امنیتی را بنا نهاده بودند که درنهایت فروپاشی اتفاق افتاد و روسیه وارد عصر پساشوروی و پوتینیسم شد که خود شکل دیگری از خودکامگی‌ست که صنعت و تکنولوژی در آن هم‌چنان به پیش می‌تازد ولی مردم دیگر مثل دوران شوروی بدون دغدغه‌ی مسکن و بهداشت و آموزش نیستند و باید هم حاکم جبار را تحمل کنند و هم در بدبختی‌های روزمره‌شان دست و پا بزنند. کتاب «آینده تاریخ است» با هفت شخصیت، شبه‌داستانی را از روسیه‌ی پساشوروی روایت می‌کند، درست پس از روزهایی که پیرمردهای حزب کمونیست شوروی یکی‌یکی مردند و جوان‌هایی بر سر کار آمدند که فکر می‌کردند چیزهایی قابل اصلاح شدن است و درنهایت شوروی را با مغز به زمین زدند. ماشا گسن در «آینده تاریخ است: چگونه تمامیت‌خواهی دوباره بر روسیه مسلط شد» گویی خودش و دوستانش در روسیه‌ی سه چهار دهه‌ی اخیر از گوشه‌وکنار کشور به مسکو آمده‌اند و هرکدام ناداستان‌هایی از زیستن در پساتوتالیتاریسم پوتینی با خود حمل می‌کنند تا به ما بگویند. آینده تاریخ است را برای فهم چرایی فروریختن هرآنچه سخت و استوار است و دود شدن و به هوا رفتنش و چگونگی ادامه‌ی حیات بر کپه‌های آن خاکستر، باید خواند.