صدرالدین الهی دستم بگرفت و پابه پابرد الفارسية 1444

یک شاگرد از دکتر صدرالدین الهی می گوید در بستر خاطراتی از بودن ها و شدن ها با استادش، با پدرش. شخصیتی که استاد مسلم روزنامه نگاری مدرن بود، علاوه بر دیگر کیفیت ها و استاد به معنای معلمی که دست شاگرد را می گرفت و هم چون مادری پابه پا می برد. نویسنده این کتاب، مهین میلانی، در عین حال از تمام کارهای فرهنگی استادش بخش هایی از سه مصاحبه تکینه وی را که به صورت کتاب درآمده اند، بطور عمده محور گفتارش قرار می دهد. نویسنده در فرازی از کتاب می نویسد: " جمع کرده ام همه خاطرات را، خواندم کتاب هایی را از استادم که هنوز نخوانده بودم، مرور کردم یادداشت هایم را بر نوشته هایش و شنیدم حرف هایی را که شاگردان و هوادارانش نوشتند بعد از مرگ او. کلمه که خداست جاودانی است و خداوندگارش جاودانی تر و خدا هیچ نیست مگر شخصیتی که خود را تکثیر می کند و زمین است، در پی اش در آسمان ها نگردیم.