سر دیگر (شرحی بر مثنوی) الفارسية 1402

مثنوى معنوى قرن هاست كه بررسى، تحليل وتفسير مى شود، اما هنوز هم حرفى براى كفتن دارد. اين پويايى بهجز مفاهيم والايى كه درآن مطرح شده، به ساختار ويزة آن نيز مرتبط است كه بالذاته هنرمندانه، رازآلود ومبهم است. در اين كتاب مى كوشيم تا با تكيه بر علم هرمنوتيك ونشانه شناسى، رمزهاى خصوصى مولانا وبخش هايى از انديشه هاى او را بازشناسيم. ازانجاكه درك مولانا دركى شهودى بوده است، بعضاً مدلول هايى مدنظر اوست كه دالى براى آن ها وجود ندارد واين امر كلام او را رازاميز، مبهم وغيرمستقيم مى كند وهمجنين امكان تأويل هاى كوناكون را فراهم مى آورد. ستايش هاى حسام الدين در مثنوى يكى از بخش هاى رازاميز اين كتاب است. حسام الدين چلبى يكى از شخصيت هاى مهم زندكانى مولانا و يكى از نشانههايى است كه وجود قرينه هاى لفظى ومعنوى رمز بودن أن را تأييد مى كنند. حسام الدين حيات دل مولاناست و مثنوى أز جذب او هستى يافته است. او روشنى بخش شش جهت وخورشيدى أست كه نورش زمين منجمد را گرما مى بخشد او صيقلى دهندة روح، سلطان هدايت وروح بخش صورت مثنوى است. او كسى است كه مولانا جز به رمز ذكر حالٍ ديكران، از او سخن نمى كويد. مولانا ناجار است سرّ او را با جاه بكويد، چراكه خلايق توان شنيدنش را ندارند. او باحق هويتى يكانه دارد وروزكار هيج كاه شاهى چون او را نيافريده است. او كسى أست كه تمامى هدف مولانا از سرودن مثنوى، نكاشتن راز وآواز اوست. همچنان مقصود من زين مثنوى قصدم از الفاظ او راز تواست. اى ضياء الحق حسام الدين توبى / قصدم از انشاش آواز تواست