زبان فارسی و هویت ایرانیان الفارسية 1445

نزدیک به 1100 سال سراسر ایران زیر سیطره‌ی پادشاهان و اقوام و خاندان‌های گوناگون ترک بوده است و این زبان فارسی در دربار و به حمایت همین سلسله‌های گوناگون ‌ترک نژاد و ترک‌زبان بالیده و پرورش یافته است. شاهنامه و بوستان و گلستان و پنج گنج نظامی و قسمت اعظم ادبیات فارسی به آنان هدیه شده یا در ستایش آنان سروده شده است و شعر فارسی، خود مهم‌ترین بخش از میراث معنوی آنان محسوب می‌شود و پیوند مستقیم با هویت و موجودیت و فرهنگ سلسله‌های گوناگون و نیز غالباً ناهمگون و متخاصم پادشاهان ‌ترک در ایران دارد. و بسیاری از این شاهان و امیرزادگان ‌ترک‌تبار خود ازجمله شاعران زبان فارسی محسوب می‌شوند و دیوان و دفتر دارند. از این گذشته بسیاری از بزرگان ادب و فرهنگ و فلسفه و عرفان ایران‌زمین، در خطه‌ی وسیع اران و آذربایجان، هویت و هنر و ذوق خود را طی قرن‌ها به زبان فارسی بیان داشته‌اند و این زبان بیانگر عوالم روحی و عواطف انسانی و آینه‌ی آرمان‌های فردی و اجتماعی و سخنگوی ضمیر و بازتابنده‌ی درد‌ها و نهفته‌های وجودی آنان بوده است. و بدین گونه، مقام و موقعیت خاص تاریخی فرهنگی این زبان، آن را به چسب و ملات هویت و فرهنگ مردم این مرزوبوم مبدل ساخته است.