دگرگونی ساختاری حوزه عمومی الفارسية 1400

Digargūnī-yi sākhtārī-yi ḥuzah-yi 'umūmī

المؤلف: Jurgen Habermas

التقييم:

23٫93 $

4 إلی 6 اسبوع

غلاف ورقی

23٫93 $

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

This book has played an important role in the modern understanding of democracy. The concept of "public domain" began to evolve during the Renaissance in Western Europe. Created in part by merchants' need for accurate information about distant markets, as well as the growth of democracy and individual liberty, and popular sovereignty, the public sphere was a place between private individuals and public officials where people could meet and engage in critical debate. have about it. Public Affairs Such debates functioned as a counterweight to political authority and took place physically in face-to-face meetings in coffeehouses and cafes and public squares, as well as in the media in letters, books, plays, and art. And he saw Josh as a positive force that keeps the authorities within bounds so that their rulings are not mocked. According to journalist David Randall, "In Habermasian theory, the bourgeois public sphere preceded the literary public sphere, whose favored genres revealed their interiority and emphasized an audience-centered subjectivity."

کتاب «دگرگونی ساختاری حوزه عمومی» کتابی است که توسط فیلسوف در سال 1962 منتشر شد. در سال 1989 توسط توماس برگر و فردریک لارنس به انگلیسی ترجمه شد. این کتاب نقش مهمی در درک مدرن از دموکراسی داشته است. مفهوم "حوزه عمومی" در دوران رنسانس در اروپای غربی شروع به تکامل کرد. حوزه عمومی که تا حدی به دلیل نیاز بازرگانان به اطلاعات دقیق در مورد بازارهای دور و همچنین رشد دموکراسی و آزادی فردی و حاکمیت مردمی ایجاد شده بود، مکانی بود بین افراد خصوصی و مقامات دولتی که در آن مردم می توانستند ملاقات کنند و بحث های انتقادی درباره آن داشته باشند. امور عمومی چنین بحث‌هایی به عنوان وزنه‌ای در برابر اقتدار سیاسی عمل می‌کرد و به صورت فیزیکی در جلسات رو در رو در قهوه‌خانه‌ها و کافه‌ها و میادین عمومی و همچنین در رسانه‌ها در نامه‌ها، کتاب‌ها، نمایشنامه و هنر رخ می‌داد.هابرماس یک حوزه عمومی پر جنب و جوش را به عنوان نیروی مثبتی می دید که مقامات را در محدوده ها نگه می دارد تا مبادا احکام آنها مورد تمسخر قرار گیرد. به گفته روزنامه نگار دیوید راندال، «در نظریه هابرماسی، حوزه عمومی بورژوازی مقدم بر حوزه عمومی ادبی بود که ژانرهای مورد علاقه آن درونیات خود را آشکار می کرد و بر ذهنیت مخاطب محور تأکید می کرد.»