کامران شیردل؛ تنها در قاب (سینماگران 1) الفارسية 1400

Kamran Shirdil; tanha dar qab

المؤلف: 'alīriz̤ā Arvaḥī

التقييم:

24٫08 $

4 إلی 6 اسبوع

غلاف کرتونی

24٫08 $

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

Perhaps if he had made just one of these, "Mirrors", "The Castle", "The Night It Rained" or "The Morning of the Fourth", it would have been enough for a lifetime of filmmaking credit, but he made all of these and more. Of these, all of them are bright, alive, and new. Despite the considerable number of documentaries and movies, many of his friends and companions like "Mohammed Reza Aslani" believe that "Kamran Shirdel" should have worked much more than these. The fascinating and humorous documentary "Epic of the Villager of Gorgani or that night when it rained" and the movie "The Morning of the fourth day", which is a perfect summoning of "Jean-Luc Godard" and "Out of Breath", full of visible and hidden allusions to political structures, Social, cultural and educational of Iran, Shirdel shows the image of filmmaking that roams freely and cheerfully, and "Mirror", "Penitence" and "Castle" show the loneliness and deep sadness that Shirdel carries, and Shirdel seems to be choosing universal seclusion. With social concerns and humor, he had in him at the same time that everything he made was perfect. For years, we have not heard or read much about "Kamran Shirdel" and his importance in the history of Iranian cinema except his friends and lovers and a few of the new generation of film critics in Iran. The book "Kamran Shirdel, only in the frame" is a narrative or in other words a monograph about Shirdel, his life and works, and of course the importance of his work in the field of cinema and the culture and art of Iran as a whole. "Alireza Arawahi" has tried to get closer to aspects of Shirdel's work and personality, which, according to him, have received less attention. The book "Kamran Shirdel, Alone in the Frame" in the era of much hype for nothing, can be a victory for knowing Kamran Shirdel and his ilk, that one shot of the films they made are worth hundreds of hours of film in terms of artistic quality and correct cultural and social impact. And the series that many others make and make and are nothing but pollution and dealing with the devil!

شاید اگر او فقط یکی از این‌ها یعنی «آئینه‌ها»، «قلعه»، «اون شب که بارون اومد» یا «صبح روز چهارم» را ساخته بود، برای اعتبار یک عمر فیلم ساختن کفایت می‌کرد، اما او همه‌ی این‌ها را ساخت و بیشتر از این‌ها هم، همگی هم درخشان، زنده و نو. با وجود تعداد قابل توجهی فیلم مستند و سینمایی، بازهم بسیاری از دوستان و همراهان او مانند «محمدرضا اصلانی» معتقدند که «کامران شیردل» باید بسیار بیشتر از این‌ها کار می‌کرد. مستند جذاب و شوخ‌طبع «حماسه‌ی روستازاده‌ی گرگانی یا اون شب که بارون اومد» و فیلم سینمایی «صبح روز چهارم» که احضار تمام و کمال «ژان لوک گدار» و «از‌نفس افتاده»‌ست، سرشار از کنایه‌های پیدا و پنهان به ساختارهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی ایران، از شیردل تصویر فیلمسازی را نشان می‌دهند که شاداب و رها به هر سو سرک می‌کشد و «آیینه»، «ندامتگاه» و «قلعه» نمایشگر تنهایی و اندوه عمیقی‌ست که به دوش می‌کشد و شیردل انگار عزلت‌گزینی جهان‌وطنی‌ را با دغدغه‌های اجتماعی و شوخ‌طبعی، هم‌زمان در خود داشت که این‌چنین هرچه ساخت در کمال بود. سال‌هاست که جز از زبان دوستان و دوست‌دارانش و تعداد کمی از نسل جدید منتقدان فیلم در ایران، چیز زیادی درباره‌ی «کامران شیردل» و اهمیتش در تاریخ سینمای ایران نشنیده و نخوانده‌ایم. کتاب «کامران شیردل، تنها در قاب» یک روایت و یا به تعبیری یک تک‌نگاری است درباره‌ی شیردل، زندگی و آثارش و البته اهمیت کار او در گستره‌ی سینما و درکل فرهنگ و هنر ایران. «علیرضا ارواحی» سعی کرده به جنبه‌هایی از کار و شخصیت شیردل نزدیک شود که به زعم خودش کمتر به آن‌ها توجه شده است. کتاب «کامران شیردل، تنها در قاب» در روزگار هیاهوهای بسیار برای هیچ، می‌تواند فتح بابی باشد برای شناخت کامران شیردل و امثال او که یک پلان از فیلم‌هایی که ساختند از حیث کیفیت هنری و تاثیر درست فرهنگی و اجتماعی، می‌ارزند به صدها ساعت فیلم و سریالی که بسیاری دیگر ساخته و می‌سازند و جز آلودگی و معامله با شیطان، هیچ نیستند!