فصوص الحکم الفارسية 1385

محی الدین در آغاز فصوص تصریح می کند که در رؤیا پیامبر فصوص الحکم را به او عطا کرد و به وی امر فرمود که این کتاب را به مردم عرضه کند. علامه حسن زاده آملی در توصیف این کتاب گوید: «فصوص‌ الحکم‌ شیخ اکبر محیى الدین طائى حاتمى بیست و هفت فص است و هر فصّ آن به نام یکى از انسانهاى کامل که از هر یک تعبیر به کلمه شده است، و در هر فص سلطان و محور بحث یکى از امّهات و اصول معارف مهمّ و اصیل عرفانى قرآنى است. و آن بیست و هفت انسان فصوص که به نام هر یک فصّى جداگانه است بیست و سه نفر آنها از انبیاى یاد شده در قرآن کریم‌اند که یسع و ذو الکفل در آن نیامده‌اند، و چهار انسان کامل دیگر به نامهاى شیث و عزیر و لقمان و خالد علیهم السّلام‌اند به نام هر یک فصّ مستقل است.»[۱] برخی از عناوین بخشهای بیست و هفتگانه این کتاب به این صورت است: فصّ حکمة إلهیة فی کلمة آدمیة، فصّ حکمة نفثیة فی کلمة شیثیة، فصّ حکمة سبّوحیة فی کلمة نوحیة و... . علامه حسن زاده در کتاب نصوص الحکم بر فصوص الحکم که شرح فصوص الحکم فارابی است در معنای «فَصّ» می نویسند: «فصّ هر چیز، زبده و خلاصه آن چیز را گویند و چون فارابى لباب و امهات مسائل حکمیه را در چند باب مبوّب کرده است‌، هر یک را فص نامیده است که فص حکمت است و مجموع آن فصوص الحکم. و نیز فص نگینه انگشترى را گویند که نام خود را بر آن حک کنند و خزانه را بدان مهر زنند و آن را خاتم و مهر نامند که گویى هر باب خزینه ایست از گوهر گرانبهاى حکمت و بر آن مهر زده شده است و بلحاظ جمیع ابواب فصوص الحکم است. در تسمیه رساله به این اسم شیرین و دلنشین ذوقى شگفت بکار برده است، رساله اى را سمىّ آن از قبل نمى یابى، تو گویى «ولم نجعل له من قبل سمیا» در حق آن صادق است. و دور نیست که عذوبت این اسم در شیخ عارف محیى الدین عربى اثر گذاشت که در مبشره مشهورش رسول الله صلى الله علیه و آله وسلم بدو فرمود: هذا کتاب فصوص الحکم خذه و اخرج به الى الناس ینتفعون به، چنانکه رسول اکرم در لیله معراج کلام حق سبحانه را بلسان حضرت وصى، امام على علیه السلام مى شنود، و کم له من نظیر!».[۲]