روزها الفارسية 1391

چون برگشتم تهران بعد از کودتا حالت بق کرده داشت در خود فرو رفته بهتی که بر کشور حکمفرما شده بود مردم را به اطاعت و انضباط فرامی خواند ولی پنهان نمی ماند که نوعی حالت کدورت و جرم گرفتگی بر روح مردم حاکم است. حالت رضا به قضا من چون در دوران مصدق از ایران دور بودم تجربه دست اول از آن نداشتم ولی میشنیدم که ایران سرزنده و پر هیجان بوده احساس میکرده که بازیافت شخصیت کرده، به خارجی نه به عنوان فرد برتر بلکه به عنوان حریف مینگریسته. انسان بر حسب ذات خود میل دارد که ابراز شخصیت ،بکند ولو تنگدست ،باشد ولو گرسنه باشد. در زمان برگشت من که دو سال و چند ماه از 28 مرداد گذشته بود من این احساس فروبستگی را در مردم میدیدم حتی احساسی شبیه به شرمندگی و قصور که چرا تن به کودتا داده بودند آنان در زمان مصدق شاید بیش از حد احساسات به خرج داده بودند. ما همیشه این مشکل حفظ موازنه در میان احساس و عقل را داشته ایم و نیز نوسان میان بستگی و رهائی مانند گیاههائی که در آفتاب خود را جمع میکنند و در سایه باز میشوند.