شب طولانی موسا الفارسية 1442

رمان فارسی. بنیان داستان «شب طولانی موسا» بر دو محور کلی استوار است: توطئه مکرر شور شدن غذا توسط فرد ناشناس و جاسوسی و آدم فروشی موسا، که هر دو محور در موقعیت‌هایی از نظر معنایی با هم تلاقی می‌کنند و در یک کلیت مضمون داستان را شکل می‌دهند. در واقع پیرنگ داستان نیز از رج زدن متوالی این دو محور شکل می‌گیرد. آدم‌های این رمان نه تیپ‌ اند و نه شخصیت، بلکه فقط موجودی مثل اشیاء دیگرند که واسطه انجام اعمال‌اند مثل درختی که در حال افتادن بر روی سنگی است و حتی زمانی که حرف می‌زنند در دم جان می‌گیرند نه شخصیت. گویی از کنار کوچه‌ای ناآشنا می‌گذری و به دعوای واقعی چند نفر غریبه برای لحظه‌ای نظری می‌اندازی. حتی موسا نیز که شخصیت اصلی داستان محسوب می‌شود از پیچیدگی زیادی برخوردار نیست و آن چه ما از اعمال و گفتار وی درمی‌یابیم تنها حاکی از شخصیت فردی عصبی مزاج است که به دلایل نه چندان مشخص، جاسوسی افرادی مبهم را برای افراد مبهم دیگری می‌کند. گفت و گوها در داستان «کشوری» دارای روح‌اند و آن چنان لحن‌ها و لهجه‌ها در آن متبلور می‌شوند که در هر لحظه گوینده‌ی جمله در مقابل چشم خواننده جان می‌گیرد و نقش خود را ایفا می‌کند. در واقع می‌توان گفت این شیرینی و موسیقیایی کلام که در قالب زبانی محاوره‌ای بین آدم‌های داستان رد وبدل می‌شود، آن چنان فضای داستان را تحت الشعاع قرار می‌دهد که کمبودهای دیگر عناصر داستان در مقابل آن رنگ می‌بازد. نامزد دریافت جایزه گلشیری 1383