ملکان عذاب الفارسية 1400

بی شک ابوتراب خسروی یکی از نویسندگانی است که سعی در واگویه کردن، اتفاقات تاریخی دارد. استاد ترسیم روایت های موازی و پیچیده، طوری که با خلاقیت و چیره دستی، شخصیت ها، زمان و گذرش را در هم ادغام کرده تا خواننده به ملال گذر زمان، کمتر پی ببرد. ملکان عذاب، بعد از رمان اسفار کاتبان و رود راوی سومین رمان برجسته از این نویسنده شیرازی است، رمانی که آغاز آن با شخصیت پردازی خوب نویسنده شروع می شود. نویسنده با روایت زکریا در دوران کودکی آغاز می کند و بعد مخاطب را با روایت های گوناگون مواجه می کند، روایتی از ارباب رعیتی، روایتی از تاریخ 28 مرداد، از زنی که مردهای زیادی یا به عبارتی دیگر، خان های زیادی در زندگی او سرک می کشند، ایجاد خرده روایت های درهم تنیده، ایجاد روایت زکریا و هم زمان با همین روایت، روایت پسر زکریا و عشق هولناکی که می خواهد او را به ورطه نابودی بکشاند، روایتی از ژاندارمی که پدر اصلی زکریا محسوب می شود، روایت خود زکریا در مورد پدر و همچنین روایت پسر زکریا در مورد زکریا، روایتی نسل در نسل از پدران تا پسران، روایت های خوش ساخت، موازی و درهم تنیده، روایتی از قتل سرهنگ سلیمی و تحقق بخشیدن به معنا و ایجاد ابهام های هنری که در لایه لایه رمان وجود دارد. «ملکان عذاب» در نگاه اول رمانی تاریخی از چند نسل است که روایت می شود، ولی از زیر لایه متن درمی یابیم که شاید قصد نویسنده این نبوده و او به دنبال طرح سوالی بزرگ تر در ذهن مخاطب است. برنده هفتمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد