ابر ابله الفارسية 1397

رمان نروژی. «ارلند لو» در رمان "ابر ابله" فضای یک دست و شفافی را به تصویر کشیده است. حوادث داستانش را خیلی ظریف و به هم پیوسته کنار هم چیده است و روایت قهرمان رمان بسیار صمیمی و باورپذیر از کار در آمده است. نویسنده در داستانش با لحنی صمیمی و بیانی موجز، به مسائلی هستی ‎شناسانه پرداخته و در واقع و با نگاهی ساده به روایت مسائل پیچیده‎ ای پرداخته که حرف زدن راجع به آنها الفبای خاصی را می طلبد. فضایی که اِرلند لو از نروژ به دست می دهد، کشوری در آرامش و سکوت است، این سکوت در تمام نقاط داستان مشهود و ملموس بوده و تا انتهای داستان نیز بر آن حاکم است، یعنی تا آنجا که شخصیت داستان به آمریکا سفر می‎ کند. بعد از رفتن او به نیویورک، فضای داستان رنگ و بوی دیگری گرفته و به گونه ای شلوغ و بی بند و بار جلوه می‎ کند. داستان، شخصیت‎ های محدودی دارد و نویسنده تنها بنا به ضرورت و در شرایطی که برای خلق موقعیت‎ ها و فضا‎های داستانی ‎اش نیاز دارد، آنها را وارد داستان کرده و بعد از انجام کارکرد مورد نظر، آنها را به سرعت از قصه‎ ی اصلی دور می ‎کند. خلوت بودن فضای داستان بیش از هر چیز به تنهایی قهرمان داستان تأکید دارد. مهم ترین شاخصه‎ ی "ابر ابله" تنها بودنش است تا آنجا که به نظر می ‎رسد در جهانی که پیش روی‎ مان قرار دارد، او تنها جنبنده‎ ست که وجود دارد. اما "ابر ابله" برای فرار از تنهایی و انزوایش به اشیاء پناه می‎ برد و خود را با آنها می شناساند.