پارسی گویی در تصوف الفارسية 1396

Pārsīgūyī dar taṣavvuf

المؤلف: Naṣr Al-lāh Pūrjavādī

التقييم:

51٫95 $

4 إلی 6 اسبوع

غلاف کرتونی

51٫95 $

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

Speaking Persian in early Sufism (a collection of essays in Persian & English)

تاریخ تصوف در ایران آمیخته با شگفتی هاست و یکی از این شگفتی ها استفاده ای ست که صوفیان از زبان پارسی کرده اند. تصوف در ایران با وجود این که بیش تر با مذهب اهل سنت وصلت داشته است و صوفیان مانند علمای دینی اهل سنت زبان تازی را کم و بیش زبانی مقدس می انگاشته و نخستین رساله ها و کتاب های خود را به این زبان نوشته اند، با این حال از زبان پارسی هم غافل نبوده و حتی از قرن پنجم و ششم به بعد اشعار صوفیانه ی خود را به این زبان سروده اند. در واقع تصوف یکی از نخستین حرکت های دینی ایران بود که در کنار زبان تازی سعی کرد از زبان پارسی هم برای بیان مسائل دینی استفاده کند. مقاله هایی که در این کتاب جمع آوری شده است قرائن و شواهدی است که این استفاده از زبان پارسی را در میان صوفیان و به طور کلی اهل طریقت و عرفان در قرن های اولیه ی تاریخ تصوف نشان می دهد.