روزی که اسم خود را دانستم الفارسية 1396

آن چه در این مجموعه می‌ خوانید، داستان‌ گونه‌ هایی مردم‌ شناسانه از زندگی کلیمیان ایران و بیش تر کلیمیان تهران به ویژه در محله ی سنتی آن‌ ها در قسمتی از محله ی عودلاجان تهران است. نویسنده زندگی خود را تا سی سالگی در میان آن‌ ها گذرانده است. بیان این حوادث و نقل قول‌ های مجموعه را با کمی دست‌ کاری و موشکافانه حکایت‌ گونه کرده‌ است تا زندگی مردمی را در مکانی مشخص و در مقطعی تاریخی هشتاد ساله زندگی خودش را ترسیم کرده باشد هر چند مصادیق این حکایت امروزه کمتر وجود دارد ولی همین موضوع اهمیت ثبت و به یادآوری آن را بیش تر می‌ کند و این تلاش شاید بتواند مردمی را معرفی کند که کمتر شناخته شده‌ اند و گاه با بدبینی و سوء‌ظن مورد قضاوت قرار گرفته و در بسیاری موارد به دلیل محدودیت و ترس از بازگو کردن زشت و زیبای زندگی خودداری کرده‌ اند.