ترنم باران الفارسية 1397

دلم نمی خواست بیام دم خونتون اما دیگه برام چاره ای نذاشتی. بیش از صدبار بهت پیام دادم که از کرده ام پیشمونم. بهت گفتم که تا چه حد دوستت دارم، بهت زنگ زدم اما هر بار به در بسته خوردم و همه پیام ها و تلفن هام بی پاسخ موند. حتی روزی که باهات دم رستوران قرار گذاشتم، مطمئن بودم که می یای اما نیومدی. همون روز بود که فهمیدم تمام تفکرات ذهنی من توهمی بیش نبوده. توی این مدت خیلی با خودم کلنجار رفتم که روی این عشق پا بذارم و قید همه چیز رو بزنم اما نتونستم. الانم نیومدم اینجا که ازت محبت گذایی کنم فقط اومدم بهت بگم با وجود اینکه این همه عذابم دادی؛ ولی هنوز هم نمی تونم احساسی رو که نسبت بهت دارم؛ نادیده بگیرم....