قرار جان و دل الفارسية 1395

رمان فارسی. در سختی آن روزهای بر باد رفته آرزوی فردایی روشن و آزاد را داشتم و اعتراف می‌ کنم گاهی راضی می‌ شدم به نبودن خودم... یا حتی تو! فردای آن روزها رسید و شد امروز بدون رسیدن به آنچه می‌ پنداشتم! باز هم اعتراف می‌ کنم آرزوی امروزم شده است نام تو حضور سایه ی تو، یا فقط هرم نفسی از تو هر چند که بریده بریده بیرون می‌ آمد! آن روزها گذشت اما بدگمانی‌ ها مثل خوره از درون شروع می‌ شود و زود به زندگی و روابط آدم‌ ها سرایت می‌ کند و وقتی از همان ابتدا مهارش نکنی وجودت را پر می‌ کند از سیاهی که دیگر هیچ‌ چیز جلودارش نیست! در آن حال دیگر نه قراری می‌ ماند برای دل و نه آرامشی برای جان.