خاطرات احتشام السلطنه الفارسية 1392

به کوشش: محمد مهدی موسوی این کتاب، یگانه اثر احتشام السلطنه است که از وى به یادگار مانده. وى چند کتاب دیگر درباره ی حوادث کلى و اعمال و اغراض رجال زمان خود نوشته بود؛ ولى چند سال پیش از مرگ، با این استدلال که این آثار بعد از وى، فرزندانش را دچار مزاحمت اشخاص خواهد کرد، آن ها را سوزاند. احتشام السلطنه این یادداشت ها را در ایام فراغت در سال ١٣٣٩ قمرى در شهر برلن آلمان نوشته است. احتشام السلطنه هدف خود از نگارش کتاب را این گونه بیان مى کند: چون مقصود از نوشتن این یادداشت ها، این نیست که بعد از مرگ در نظر عامه، شخص بزرگ و صاحب مقامات و صفات عالیه جلوه کنم، حتى المقدور سعى دارم از جاده صداقت و راستگویى منحرف نشده و تا جایى که ممکن است و شخصا" آگاهى و اطلاع دارم، حقیقت هر مطلبى را ثبت نمایم. به علاوه من این یادداشت ها را براى آن که روزى منتشر شود و عامه مردم آن را مطالعه نمایند، نمى نویسم؛ بلکه صرفا" آن را براى بازماندگان و اولاد خود و آن هایى که مایل باشند اطلاعى از احوال پدرشان داشته باشند و اشخاصى که در طول زندگى با من به جهتى دوستى یا دشمنى داشته اند و من طرف مراجعه آن ها واقع شده ام و براى آن که به اختصار گوشه هایى از تاریخ کشورمان ایران را که خود به صورتى در آن وارد و داخل بوده ام شرح دهم، این یادداشت ها را مى نویسم.