تأملی در ترجمۀ متن های اندیشۀ سیاسی جدید :مورد شهریار ماکیاولی الفارسية 1392

کتاب حاضر، در مورد ترجمه «رساله شهریار ماکیاوللی» است که از نخستین متن‌های اساسی اندیشه سیاسی جدید در دوره مترجمش بود که به فارسی ترجمه شد. مؤلف، این کتاب را با توضیحی درباره میل مفرط به «لغت‌بازی» در دو حوزه تألیف و ترجمه در اندیشه سیاسی و تاریخچه تشکیل دانشگاه تهران به‌عنوان اولین دانشگاه در ایران، به‌ویژه تاریخچه تأسیس مدرسه علوم سیاسی که مقدم بر دانشگاه تهران است، آغاز کرده است. نظریه عامی که مؤلف در این کتاب طرح و دنبال کرده، عبارت از این است که دانشگاه در ایران در غیاب روح پژوهش و غلبه روحیه «تتبعات ادبی»، در هاویه «تفنن و لغت‌بازی» فرو لغزیده و در نتیجه، نهاد متولی تولید علم، به‌جای دانش تنها به تولید «توهم دانش» پرداخته است. این کتاب سرشار از اطلاعات سودمند دربارة تاریخ اندیشه و اندیشه‌ورزان معاصر ایرانی و امهات «مابه‌النزاع»های میان جریان روشنفکری و دکتر طباطبایی است که خواندن آن برای همه، به‌ویژه برای کسانی که تضارب آرای روز جامعه را دنبال می‌کنند، بسیار سودمند است.