سفر خیال / از کراسان تا کردستان الفارسية 2013

خاطرات، یادها و نظراتِ طیفور بطحایی، از یارانِ کرامت دانشیان که با عباس سماکار و رضا علامهزاده همراه خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان در دادگاهِ نظامی شاه، در سالِ ١٣٥٢، به اعدام محکوم شد. در دادگاهِ تجدیدِ نظر، حکم اعدام خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان تأیید شد و چند ماه بعد، هر دو تیرباران شدند، اما محکومیت این سه به حبس ابد کاهش یافت که در روزهای انقلابِ ١٣٥٧ از زندان آزاد شدند. پیش از این، عباس سماکار [«من یک شورشی هستم»] و رضا علامهزاده [«دستی در هنر، چشمی بر سیاست»] کتاب خاطراتشان را منتشر کردند. با انتشارِ «سفر خیال» طیفور بطحایی این مجموعه کامل میشود. بخشهای کتاب از این قرار است: پاسخی به یک نامه ـ کُرسان ـ پر پرواز ـ مبارزه ـ پروندۀ گروگانگیری ـ زندان ـ شکافی در دیوار ـ انقلاب ـ کردستان ـ جنگ سهماهه ـ چرخش اوضاع ـ دوران آرامش ـ تیره شدن اوضاع ـ جنگ بیپایان ـ بود و نبود ـ جنگ و شناخت ـ اولین انشعاب در حزب دموکرات [کردستان] ـ جنگ ایران و عراق ـ جنگ داخلی ـ دوران رکود ـ پایان جنگ ایران و عراق ـ ترور دکتر قاسملو ـ جنگ کویت ـ فاجعۀ برلین ـ سرزمینهای دیگر ـ شوروی ـ اقلیم کردستان ـ اشغال عراق ـ سفر به اقلیم کردستان ـ چشمانداز مسألۀ ملی. پشتِ جلد کتاب عکسی است از نویسنده پشت دوربین فیلمبرداری در حال فیلمبرداری از زنی کُرد که مشغول نان پختن است، هنگام ساختن مُستند «نان و آزادی» در مورد کردستان [ساختۀ طیفور بطحایی]. بندی از متن در پشتِ جلد آمده است: «در این دنیای خشک و خشن امروز، نیاز به رمانتیسم درونی است. برای مقابله، برای ادامۀ زیستن. به نگاه عبوس و سبیل آویزانِ پدری که دخترش را دنبال خود میکشد اهمیت نده. به نگاه معصوم و لبخند شیرین دخترک بیندیش. این مبارزۀ درونی آسان نیست. دور و بر ما پر از نفرت است. این نفرت عدهای را به الکل و اعتیاد میکشاند. عدهای را به بیزاری میراند و حساسترینشان را به بیخانمانی کنج خیابان میاندازد که تو هر روز، اینجا و آنجا میبینی. باید کاری کرد! مبارزهای باید کرد؛ مبارزهای که شیشه با سنگ، شعر با شلاق، انسان با زورگویی دارد. نسلِ ما، من و ما، در آن جامعه، در چنین تصویری بار آمدیم. گاه رمانتیسم ما تا به کار بردن اسلحه هم رسید. یعنی به نفرت میدان داد. اما شما از این مرز گذشتهاید. دنیا در بحران دورانساز دیگری است...»