هستی و زمان الفارسية 1396

On ontology and existentialism. گفته اند که "هستی و زمان" مهم ترین شاهکار فلسفی قرن بیستم است. آن را به بمبی در عالم فلسفه مانند کرده اند. گفته اند که حتی منتقدانش از تأثیرش در امان نمانده اند. گفته اند این کتاب استوارترین ستون های سنت متافیزیک غرب را به لرزه درمی آورد. اگزیستانسیالیسم، ساخت شکنی، هرمنوتیک و الهیات مدرن، فصولی از نظریه و نقد ادبی و هنری، روانکاوی و بسیاری از جنبش های علوم انسانی معاصر را وامدار این کتاب خوانده اند. به این همه باید آوازه ی دشواری زبان، طرح شگفت انگیز و ژرفای مضامین آن را نیز افزود. در معرفی این کتاب چندان چیزی جز آن چه ماجرای تأثیر آن در تاریخ اندیشه ی قرن بیستم گواهی می دهد نمی توان گفت و آن اشارتی است به تفکری شهرآشوب، بنیادین و بنیاد برانداز که تنها از آثار نامکرر و بس نادر فرا می خیزد و نیروی خیزش آن، پژواک صدا و شررهای آتش آن تا سال های سال و چه بسا تا زمان باقی است خاموشی نمی گیرد، هر چند از زهدان آن اندیشه های دیگر له یا علیه آن زاده و بالیده شوند.