اسناد بهائیان ایران از سال ١٣٢٠ تا پایان سال ١٣٣١ الفارسية 2012

آیا بهائیان ایران در زمان حکومت محمد رضا شاه پهلوی از آزادی کامل برخوردار بودند؟ آیا از حقوق مدنی و اجتماعی به طور کامل بهره داشتند؟ آیا در زمان شاه هیچ بهائی مورد ظلم قرار نگرفت؟ خانه‌ای چپاول نشد؟ خون‌ بیگناهان بر زمین نریخت؟ صدها بهائی از خانه و کاشانه و زادگاه خود آواره و دربدر نشدند؟ آیا قوانین رسمی و سازمان‌های پلیس و نیروهای انتظامی، ایشان را در مقابل حمله و هجوم متعصبان مذهبی حفظ می کردند؟ و از همه بالاتر، آیا آن طور که دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم جمهوری اسلامی ادعا می‌کنند، این بهائیان بودند که در همهء تصمیم‌گیری های شاه دخالت داشتند؟ این شایعات و شایعات دیگر مثل اینکه هویدا و دیگر وزرایش همه بهائی بودند سال‌هاست دستاویزی برای سرکوب و آزار بهائیان ایران شده است. آیا باید چشم‌بسته به این شایعات تن داد، آن‌ها را بدون چون چرا پذیرفت و محکومیتی بر محکومیت‌های دیگر بهائیان افزود؟ یا باید به صدها و هزارها اسناد رسمی کشور رجوع کرد که تصاویری غیر از این ارائه می‌دهند و در لباس گزارش‌های رسمی داستان‌هایی غمبار از تبعیضی آشکار و زیر پا گذاردن بدیهی‌ترین حقوق جامعهء بهائی ایران در زمان شاه بیان می‌دارند. کتاب “اسناد بهائیان ایران” با یک دیباچه‌ء دویست صفحه‌ای و ارائهء صدها اسناد معتبر دولتی پرده از این معما بر می‌دارد و حقایق تاریخی را عریان و آشکار – و نه در پرده‌های تو در توی شایعه و تهمت و توطئه‌پردازی - در معرض قضاوت خواننده قرار می‌دهد.